สถาปนิก Idol รุ่นพี่ลาดกระบัง
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 19
เมษายนที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสติดต่อรุ่นพี่ท่านหนึ่งเพื่อขอนัดสัมภาษณ์เรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตการเป็นสถาปนิก
แต่น่าเสียดายที่รุ่นพี่ท่านนี้ไม่สะดวกที่จะนัดสัมภาษณ์ ผมจึงขออนุญาติสัมภาษณ์ผ่านทางโทรศัพท์มือถือ
รุ่นที่ท่านนี้ชื่อ อัษฎางค์ บุณยมานพ
เรียนจบจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง
รุ่น 13 ปี 2527 หลังจากที่เรียนจบ ปริญญาตรีที่ลาดกระบัง
พี่ อัษฎางค์ ก็ออกไปทำงานในบริษัท 205 ได้ 6 เดือนจึงตัดสินใจลาออกไปเรียนต่อ
ปริญญาโทที่ประเทศสหัรัฐอเมริกา ที่ UCLA California LA หลังจากเรียนจบมาก็ออกมาเปิดบริษัทที่ประเทศไทย
ชื่อว่า Concept Architect แต่ด้วยสภาพวิกฤตเศรษฐกิจในช่วง ต้มยำกุ้ง
ทำให้มีเหตุจำเป็นที่ต้องปิดตัวบริษัทลง พี่ อัษฎางค์ กล่าวว่า
การปฎิบัติงานวิชาชีพ ต้องหาประสบการณ์ให้มาก เริ่มต้นจากการไปทำงานร่วมกับผู้อื่นก่อน
พี่ อัษฎางค์ มีโอกาสทำงานในส่วนนี้น้อย
และตั้งคำถามในการทำงานว่าเราได้อะไรจากการทำงานในครั้งนี้ ช่วงเปิดบริษัท พี่
อัษฎางค์ ให้ความสำคัญกับลูกน้องมาก
เพื่อที่ลูกน้องจะทำงานให้ออกมาดีควรให้ประสบการณ์แก่เขา
ผลงานของ พี่ อัษฎางค์
ที่พี่ภาคภูมิใจ และมีความสุขกับการทำงาน เป็นรีสอร์ทขนาดไม่ใหญ่มาก ชื่อว่า Ari
Arsom Hotel เป็นโครงการที่ดินเดิมเป็นบ้าน
แล้วมาต่อเติม Modify ใหม่โดยใช้กลิ่นอายของบ้านหลังเดิม
พี่ อัษฎางค์ กล่าวว่า อาจไม่ได้เป็นผลงานที่ออกแบบเยอะอะไร
แต่เป็นโครงการที่ทำแล้วรู้สึกดี มีความสุขเมื่อได้ทำงานในโปรเจคนี้
และยังได้ทำโรงแรม Puri Pun ที่ได้รับรางวัล Best Small Luxury Hotel อีกด้วย
อุปสรรคในการปฎิบัติวิชาชีพ พี่
อัษฎางค์ กล่าวว่า ในประเทศไทยในตอนนี้ยังไม่ค่อยยอมรับอาชีพ สถาปนิก เท่าที่ควร
จึงมีการไม่เห็นความสำคัญในการจ่ายค่าวิชาชีพ ผู้คนยึดติดกับชื่อเสียงมากกว่าผลงานที่ได้รับ
รัฐบาลก็ไม่ให้ความสำคัญกับอาชีพสถาปนิกเช่นกัน พี่ อัษฎางค์
จึงไม่ค่อยชอการงานให้ราชการ เพราะมีโอกาสที่จะไม่ได้รับค่าแบบ และ เรื่องการขออนุญาติก่อสร้าง
และ กฎหมาย ที่ล้าสมัย
ข้อคิดเห็นในการประกอบวิชาชีพของ
พี่ อัษฎางค์ กล่าวว่า ควรพัฒนาตัวเองตลอดเวลา เรียนรู้ตลอดเวลา
ต้องมีความยืดหยุ่นในการทำงาน
พี่ อัษฎางค์
มีโอกาสได้เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่ มหาวิทยาลัย รังสิต และ บางมด
มีความคิดเห็นว่า
สถาปนิกรุ่นใหม่ๆคิดไม่ค่อยเป็น ขี้เกียด ความอดทนต่ำ ไม่ค่อยสนใจที่จะหาความรู้เพิ่มเติม
สุดท้ายผมขอให้ พี่ อัษฎางค์เล่าถึงบรรยากาศในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ในนสมัยเรียน พี่ อัษฎางค์ กล่าวว่า
สมัยนั้นลำบากมาก ไม่มีหอพักอยู่ใกล้ๆ เดินทางด้วยรถไฟ
ไม่ค่อยได้ไปไหนส่วนมากจะอยู่กันแต่ในคณะ การทำงานก็ไม่มีคอมพิวเตอร์ พี่ อัษฎางค์
พูดถึงเครื่องซีรอกซ ในสมัยนั้น ตื่นเต้นมาก ที่มีเครื่องซีรอกซ์ที่สยาม แต่ในความยากลำบากก็มีข้อดีอยู่คือความเป็นเพื่อนพี่น้องมันมีอยู่สูงมาก
เพราะสังคมยังไม่มี โทรศัพท์หรืออินเตอร์เน็ตในสมัยนั้น
สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณ พี่
อัษฎางค์ มากครับที่ให้ข้อคิด และความรู้ในการประกอบวิชาชีพ
ที่สำคัญต่อการนำไปใช้ในอนาคต
รวมทั้งแนวคิดดีๆมากมายครับ ขอบคุณครับ
นาย ศิวกร ศิวะพรชัย รหัส 54020077
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น